Ένα άλλο αγαπημένο παραδοσιακό έθιμο στην περιοχή της Βισαλτίας ήταν αυτό της «Χελιδόνας», το οποίο λάμβανε χώρα την 1^η Μαρτίου κάθε έτους.

Η Χελιδόνα, ή αλλιώς χελιδόνισμα, ήταν ένα έθιμο ιδιαίτερα διαδεδομένο σε ολόκληρη την Ελλάδα , σύμφωνα με το οποίο τα παιδιά σχολικής ηλικίας γύριζαν στα σπίτια τους εκείνη την ημέρα κρατώντας ένα ξύλινο ομοίωμα χελιδονιού και τραγουδώντας τον ερχομό της άνοιξης.

Το τραγούδι της Χελιδόνας σώζεται σε διάφορες μορφές, μία εκ των οποίων είναι η εξής:

Χιλιδόνα έρχιτι, από τη Μαυρη θάλασσα

Έκατσει κι λάλησει και γλυκά κιλάιδισει

Μάρτη - Μάρτη μου καλέ και Φλεβάρι θλιβερέ

Που μαθαίνς τα γράμματα γράμματα βασιλικά

Που μαθαίνουν τα παιδιά

Σήκου συ νοικοκυρά, βάλει τα γαλέτσια σου

Δώσει μας τα πέντ΄αυγά, κράτα συ την κλωσαριά

Να γενά και να κλωσσά και να σέρνει τα πουλιά

Μάρτς μας ήρθει καλώς μας ήρθει

Έξω ψίλλοι κι κουριά, μέσα υγεία και χαρά

Ήρθει Πασχαλιά μι τα κόκκινα τ΄ αυγά

Και του χρόνου

.

Ως ανταμοιβή για το τραγούδι τους έπαιρναν από τις νοικοκυρές αυγά ή άλλα τοπικά προϊόντα, τα οποία έβαζαν στη «χελιδόνα».

Η χελιδόνα ήταν ένα όμορφο κλουβί στολισμένο με πρασινάδες και άνθη της Άνοιξης και μέσα υπήρχε ένα ξύλινο ομοίωμα χελιδονιού, έτσι τοποθετημένο ώστε με το τράβηγμα μιας κλωστής η χελιδόνα να περιστρέφεται. Απαραίτητο εξάρτημα και συμπλήρωμα της χελιδόνας ήταν οι «μάρτες». Δίχρωμες (ασπροκόκκινες) στριφτές κλωστές που έδιναν τα παιδιά στις νοικοκυρές μόλις τελείωναν το τραγούδι. Τις μάρτες τις φορούσαν στο χέρι ή στο λαιμό ή στο πόδι τα παιδιά για να μη μαυρίσουν από τον καυτερό ήλιο του Μάρτη, όπως λέει και η παροιμία «όποιος έχει κόρη ακριβή ήλιος του Μάρτη μη τη δει». Ιδιαίτερα τη φορούσαν τα κορίτσια για να είναι όμορφες το Πάσχα με το καινούργιο τους φόρεμα. Τις μάρτες τις τοποθετούσαν με τον ερχομό των χελιδονιών , πάνω σε φράχτες για να τις πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν μ΄ αυτές τη φωλιά τους. Το έθιμο αυτό εκτός του ότι είναι ένας ύμνος για την άνοιξη, συμβολίζει το ζευγάρωμα και την αναπαραγωγή.

Τα "χελιδονίσματα" αναβιώνουν στη Νιγρίτα την Τερπνή και σε πολλά χωριά της Βισαλτίας.