Ανάμεσα στον πρώτο και στον δεύτερο Βαλκανικό πόλεμο, ο Βουλγαρικός και ο ελληνικός στρατός βρίσκονταν σε επαφή σε ένα εκτεταμμένο μέτωπο, καθώς οι περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που είχαν καταλάβει, εφάπτονταν. Σε αυτά τα σημεία επαφής γίνονταν συνεχή επεισόδια και προστριβές ανάμεσα στους δύο στρατούς με αυτουργούς τους βούλγαρους που θεωρούσαν ότι τα εδαφικά κέρδη της Ελλάδας ήταν υπερβολικά για την προσφορά της στην συμμαχική προσπάθεια. Η Ελλάδα προσπαθούσε πάση θυσία να αποφύγει τον νέο πόλεμο, ανεχόμενη τα επεισόδια αυτά. Κρυφά όμως προσπαθούσε να συμμαχήσει με την Σερβία, αλλά οι Σέρβοι εκβίαζαν να συμπεριληφθεί όρος στην συμμαχία που θα στρεφόταν κατά οποιασδήποτε τρίτης χώρας (δηλ την Αυστρία). Η Ελληνική ηγεσία δίσταζε, αλλά οι στιγμές είχαν καταστεί πλέον κρίσιμες, με την Βουλγαρία να επιτίθεται χωρίς προσχήματα πλέον. Στο κείμενο παρακάτω, περιγράφεται μια τέτοια Βουλγαρική επίθεση στις Σέρρες, χωρίς να έχει κηρυχθεί πόλεμος. Πολλοί ντόπιοι πολέμησαν στο πλευρό του ελληνικού στρατού και αυτό είναι ένα έμμεσο στοιχείο για τους ανόητους που αμφισβητούν το Ελληνικό φρόνημα )

Περισσότερα...

Πόλη της Αρχαίας Βισαλτίας. Ίσως ιδρύθηκε από Ίωνες κατοίκους της γειτονικής Αργίλου. Σύμφωνα με τα ανασκαφικά ευρήματα, καταστράφηκε στα ελληνιστικά χρόνια (-3^ος αι.) από επιδρομές Θρακών και Γαλατών και εγκαταλείφθηκε. Ο αρχαιότερος πυρήνας της (από τα τέλη -6^ου αι.) βρίσκεται στην κορυφή λόφου, περίπου 2 χλμ. ΒΔ. από το χωριό Αηδονοχώρι. Από τα ανασκαμμένα λείψανα ξεχωρίζει το πώρινο ορθογώνιο κτίριο Γ, ίσως με λατρευτική χρήση. Ερευνήθηκε και αρχαϊκό νεκροταφείο (-6^ος αι.) με σημαντικές κατηγορίες ντόπιας κεραμικής και μεταλλοτεχνίας.
Οι εκτεταμένες ανασκαφές στην Αρχαία Τράγιλο και το νεκροταφείο της έχουν φέρει στο φως σημαντικά ευρήματα που μαρτυρούν την ιστορική της πορεία από τα τέλη του -6^ου αι. έως τις αρχές του -3^ου αι. όταν καταστρέφεται από εχθρική επιδρομή και εγκαταλείπεται.

Από ιερό αφιερωμένο σε γυναικεία θεότητα (σημ.: απ’ ότι είδα στο μουσείο των Σερρών, πρόκειται για την θεά Άρτεμη) προέρχεται πλήθος πήλινων ειδωλίων και αναθημάτων, ενώ από την έρευνα οικιών συλλέχτηκαν αντικείμενα της καθημερινής ζωής. Ανάμεσα στα ευρήματα του νεκροταφείου και στα αττικά αγγεία ξεχωρίζει ερυθρόμορφη πελίκη του "ζωγράφου του Προνόμου" με παράσταση γιγαντομαχίας. Σε αρχαϊκούς τάφους αρκετά συχνή είναι η ανεύρεση χάλκινων κοσμημάτων τοπικής παραγωγής, χρυσών επιστομίων και όπλων.

Περισσότερα...

Στα μέσα του 15ου αιώνα η "λίμνη των Σερρών" (δηλαδή η λίμνη Αχινού) ήταν κατά το πλείστον φέουδο της Μάρως, της χριστιανής Ελληνοσερβίδας μητριάς του Μωάμεθ του Πορθητή, της Δέσποινας Χατούν, όπως την αποκαλούσε ο ίδιος ο Μωάμεθ, που τιμητικά την είχε εγκαταστήσει στην Έζιοβα, τη σημερινή Δάφνη, όπου και ο ομώνυμος "Πύργος". Προφανώς, κατά τα χρόνια εκείνα η λίμνη καταλάμβανε έκταση μεγαλύτερη και από αυτήν που εμφανίζεται στον διπλανό Αυστριακό χάρτη του 19ου αιώνα, οπότε κάλυπτε ολόκληρη την νοτιοανατολική πεδιάδα Σερρών (περίπου 250.000 στρ), από την Αμφίπολη έως την Κάτω Καμήλα, όπου οι εκβολές του ποταμού Στρυμόνα.

Περισσότερα...

Η Βισαλτία ήταν αρχαία χώρα της Μακεδονίας που αποτελούσε συνέχεια της Κρηστωνίας και που εκτεινόταν από το όρος Βέρτισκο μέχρι τον ποταμό Στρυμόνα, δηλαδή επι των σημερινών περιοχών του Σοχού και της Νιγρίτας. Το βασίλειο των Βισαλτών παλαιότερα εκτεινόταν και σε ολόκληρη τη Χαλκιδική.

Κυριότερες πόλεις της Βισαλτίας ήταν: η Άργιλος παρά τον Στρυμονικό κόλπο, το Κερδύλιον απέναντι από την Ηδωνικής Αμφίπολης, η Όσσαπαρά το Σωχό και η Βέργα, πατρίδα του κωμικού μυθιστοριογράφου Αντιφάνη του Θράκα.

Την αρχαία Βισαλτία, που πήρε το όνομα της από το Βισάλτη, γιο του 'Ηλιου και της γης, κατοίκησαν για πρώτη φορά οι θράκες Βισάλτες, οι οποίοι ήρθαν εδώ από τη Χαλκιδική. Κατά την εκστρατεία των Περσών εναντίον της Ελλάδος ο βασιλιάς της Βισαλτίας μη θέλοντας ν' ακολουθήσει τους βαρβάρους, έφυγε στη Ροδόπη στους δε γιους του απαγόρευσε να εκστρατεύσουν κατά της Ελλάδος στο πλευρό των Ασιατών επιδρομέων. Αυτοί όμως δεν άκουσαν την συμβουλή του πατέρα τους, και ακολούθησαν τους βαρβάρους. 'Όταν μετά τη φυγή των Περσών ο βασιλιάς επανήλθε και βρήκε τους γιους του σώους και αβλαβείς αυτοτυφλώθηκε.

Περισσότερα...

Η Βισαλτία ήταν αρχαία χώρα της Μακεδονίας που αποτελούσε συνέχεια της Κρηστωνίας και που εκτεινόταν από το όρος Βέρτισκο μέχρι τον ποταμό Στρυμόνα, δηλαδή επι των σημερινών περιοχών του Σοχού και της Νιγρίτας. Το βασίλειο των Βισαλτών παλαιότερα εκτεινόταν και σε ολόκληρη τη Χαλκιδική. Κυριότερες πόλεις της Βισαλτίας ήταν: η Άργιλος παρά τον Στρυμονικό κόλπο, το Κερδύλιον  απέναντι από την Ηδωνικής Αμφίπολης, η Όσσα παρά το Σωχό και η Βέργα, πατρίδα του κωμικού μυθιστοριογράφου Αντιφάνη του Θράκα.

Αργυρό οκτάδραχμο Βισαλτών (περίπου 475-465 π.Χ.)

Την αρχαία Βισαλτία, που πήρε το όνομα της από το Βισάλτη, γιο του 'Ηλιου και της γης, κατοίκησαν για πρώτη φορά οι θράκες Βισάλτες, οι οποίοι ήρθαν εδώ από τη Χαλκιδική. Κατά την εκστρατεία των Περσών εναντίον της Ελλάδος ο βασιλιάς της Βισαλτίας μη θέλοντας ν' ακολουθήσει τους βαρβάρους, έφυγε στη Ροδόπη στους δε γιους του απαγόρευσε να εκστρατεύσουν κατά της Ελλάδος στο πλευρό των Ασιατών επιδρομέων. Αυτοί όμως δεν άκουσαν την συμβουλή του πατέρα τους, και ακολούθησαν τους βαρβάρους. 'Όταν μετά τη φυγή των Περσών ο βασιλιάς επανήλθε και βρήκε τους γιους του σώους και αβλαβείς αυτοτυφλώθηκε.

Περισσότερα...

Η ιστορία της περιοχής 

του Πασχάλη Αγγελόπουλου (πηγή:  http://history-of-macedonia.com/)

Στη Νιγρίτα και την επαρχία της σε όλη την περίοδο μετά το σχίσμα της Βουλγαρικής Εκκλησίας και της απελευθερώσεως (1912) δεν βρέθηκε κάτοικος που να αποδέχθηκε το σχίσμα.

Ο στρατός του Βουλκώφ αντιμετώπισε έναν συμπαγή πληθυσμό με ακμαιότατο ελληνικό φρόνημα που οι ρίζες του χάνονται βαθειά στην αρχαιότητα προ του 5ου αι. π.Χ.

Οι σημερινοί κάτοικοι της επαρχίας Βισαλτίας δεν διαφέρουν από τους κατοίκους της αρχαίας, κατοικούν στον ίδιο χώρο ή κοντά σε ερείπια που μαρτυρούν περασμένες πολιτείες, χαλάσματα που δηλώνουν με την παρουσία τους ότι σε κάποια περασμένη εποχή υπήρξαν πολυάνθρωπα πολίσματα. 

Σε κάθε σημερινό χωριό ή πολύ κοντά σ’ αυτό βλέπει κανείς εμφανή τα ίχνη του αρχαίου οικισμού του.

Περισσότερα...