Η διαβούλευση στην Ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι μία τεχνική διαλόγου, συμμετοχής, κατάθεσης τεκμηριωμένων επιχειρημάτων, δέσμευσης και συναίνεσης σε καίρια ζητήματα των δημόσιων πολιτικών που καλούνται να εφαρμόσουν οι εμπλεκόμενοι οι ΟΤΑ.

Τα Οφέλη από την εφαρμογή της δημόσιας διαβούλευσης αφορούν:

• Στην ευαισθητοποίηση σε θέματα διοικητικής ανασυγκρότησης της περιφερειακής διοίκησης της χώρας.
• Τη διαφάνεια στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
• Τον τεκμηριωμένο και δημιουργικό διάλογο με όλους τους περιφερειακούς και τοπικούς φορείς.
• Την ανάληψη κοινής ευθύνης στην πραγματοποίηση ενός ολοκληρωμένου και μακροπρόθεσμου προγραμματισμού.

 Τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση απαιτούν διαφορετικές προσεγγίσεις από αυτές που μέχρι σήμερα έχουμε γνωρίσει. Απαιτούν γνώσεις, συμπεριφορές και ικανότητα συνεργασίας και συναίνεσης, έτσι ώστε να μπορούν να σχεδιασθούν και να εφαρμοσθούν ολοκληρωμένες και μακροπρόθεσμες στρατηγικές. Μία από τις βασικότερες συνισταμένες εφαρμογής της ολοκληρωμένης στρατηγικής, στην πολιτική διοικητικής μεταρρύθμισης, είναι η δημόσια διαβούλευση. Με τον όρο δημόσια διαβούλευση εννοούμε τη νοητική λειτουργία εκείνων των ατόμων, που συμμετέχουν στη διαδικασία της διαβούλευσης, και τα οποία χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους, τις δεξιότητές τους, τις εμπνεύσεις τους, τη διορατικότητά τους και πάνω από όλα την ικανότητα και τη διάθεσή τους για αδογμάτιστη συνεργασία με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας διαβούλευσης.

Η διαβούλευση είναι μία τεχνική/εργαλείο διαλόγου, συμμετοχής, κατάθεσης τεκμηριωμένων επιχειρημάτων, δέσμευσης και συναίνεσης σε καίρια ζητήματα των τοπικών πολιτικών που καλείται να εφαρμόσει ο Δήμος Βισαλτίας

Αποτελεί, ίσως, τη δημιουργικότερη φάση στον σχεδιασμό και την εκτέλεση εφαρμόσιμων πολιτικών της αυτοδιοίκησης Η διαβούλευση σχετίζεται άμεσα με την έννοια της αποκέντρωσης. Η κεντρική συνιστώσα της είναι ο περιορισμός του κυρίαρχου ρόλου του κεντρικού σχεδιασμού και κατ’ επέκταση η άμβλυνση της ισχύος του. Πρόκειται για τη μετάβαση από τη έννοια και πρακτική του συγκεντρωτικού τρόπου αποφάσεων στην έννοια και πρακτική του διαφοροποιημένου τρόπου λήψης αποφάσεων. Αυτή η μετάβαση συνεπάγεται (προϋποθέτει) τη μετακίνηση αρμοδιοτήτων και διαδικασιών από τα κεντρικά επιτελεία σε άλλους δημόσιους και μη φορείς.